8e schoolweek

Maandag kan omschreven worden als een escalatie-avond - waarvan ik sommige details van sommige personen achterwege zal laten voor iedereens bestwil. Eva en ik (oh oeps... nu weten jullie over welke personen ik het had) waren allebei uitgenodigd voor een Halloween flatparty – en om 8 uur zouden de feestjes beginnen. Wij besloten na uni (5 uur) "even" boodschappen te doen bij de Lidl. Rond half 7/7 waren we weer terug op Hillhead – het duurde dus langer dan verwacht. We ruimden onze boodschappen op en hadden daarna samen avondeten bij mij. We zaten heel lekker binnen met wijn en Nederlandse muziek (lees: veel Henk Dissel. Voor degenen die Henk Dissel niet kennen… Shame on you. Ken je klassiekers. Ik ga 8 april naar een concert met de Henk Dissel Fanclub.). Maar goed, to get the point, we maakten mijn huisgenootjes ontzettend blij met onze geweldige zangkunsten. Dat was één ding wat zeker was. Ook werden we steeds luidruchtiger naarmate de wijnfles(sen) steeds leger raakten. We maakten allebei geen aanstalten om te gaan, want het was koud en donker buiten. Maar Halloween in Aberdeen – dat moesten we wel vieren… Dus om 10 uur besloten we dat het tijd was om onze Halloween kostuums aan te trekken en te gaan. En daar gingen we dan… Eerst naar mijn feestje, want die was dichterbij. En als het niet leuk was, dan zouden we naar die van Eva gaan. Mijn feestje was bij Hayley – één van de tennismeiden. Zij had haar huis leuk versierd en iedereen had zijn/haar best gedaan om er eng (maar mooi) uit te zien). Het feestje was erg leuk en we gingen niet meer weg totdat we echt (maar dan ook echt) weg moesten. Dinsdagavond hadden Jeanny, Svenja, Eva en ik weer een “Fantastic Four Dinner” gepland. Ik was deze keer verantwoordelijk voor het toetje – en everyone knows that dessert is my favorite. Iedereen had erg haar best gedaan – het leek wel alsof we aan het eten waren bij een restaurant met een Michelinster (klopt: overdrijven is een vak, en daar ben ik goed in). Nee maar zonder grappen, het was heel erg lekker. Tijdens het eten kreeg ik een foto van mijn huisgenootjes uit Utrecht toegestuurd (de schatjes!). Wij stuurden natuurlijk een foto terug inclusief allerlei foto’s van het eten. Daar werd op gereageerd (in de trant van): “Wauw wat ziet dat er goed uit, hadden jullie iets te vieren?” Ik vertaalde dit voor Jeanny en Svenja. En Jeanny zei snel: “We don’t need a reason. We just celebrate life.” And I couldn’t agree more. Woensdag was de eerste matchday dat ik niet voor het team zou spelen, maar ik was (natuurlijk) gewoon op de tennisbaan te vinden. Ik speelde even met Krissie en daarna heb ik m’n team aangemoedigd – totdat het te koud werd om langs de kant te zitten. Ik ging vanaf de tennisbaan naar de stad om nog de laatste inkopen te doen voor mijn verjaardagsfeestje. Het shoppen duurde langer dan verwacht (zoals altijd) en ik was pas om kwart voor 5 thuis, terwijl het feestje om 7 uur zou beginnen. Het stressniveau was hoog: ik moest nog een aantal hapjes en de cocktails maken, douchen, omkleden etc. Maar gelukkig waren daar mijn redders in nood: Eli, Ane en Itsaso (mijn huisgenootjes). En om precies 7 uur – geloof het of niet – was alles klaar. Ik weet dat ik maar blijf zeggen hoe gezellig ik het hier heb, maar ik kan er niks aan doen… Het was echt een heel goed begin van mijn verjaardag (terwijl ik nog niet jarig was). Maar ik zal eerlijk zijn over mijn donderdag: dat was een “iets” minder leuke dag (nadruk op: minder leuke, niet op iets). Wel heb ik weer m’n “tennisles” gegeven en ’s avonds nog een filmpje gekeken. En toen was het alweer vrijdag – wat gaan de dagen toch snel voorbij. Maar het was niet zomaar een vrijdag… Ciel en Wim zouden komen!!! Maar voordat ik daarover vertel, moet ik jullie eerst over mijn ontbijt vertellen. In de ochtend hadden Jeanny, Eva en ik namelijk een heerlijk ontbijt (again: food). We hadden pannenkoeken met salted caramel, nutella, aarbeienjam, smarties en ga zo maar door - en ja, de (grootste) reden dat we vrienden zijn, is onze gezamenlijke voorliefde voor eten. I said it. En toen was het tijd om naar de stad te gaan, want daar had ik met Ciel en Wim afgesproken. Safe to say: ze hebben mij ontzettend verwend vandaag met (ik kan niet geloven dat ik het weer ga zeggen) heerlijke eten. We hebben eerst geluncht bij Poldino’s. Daarna viel de dag in het water – niet letterlijk, maar figuurlijk. Ik dacht dat het leuk zou zijn om Footdee en het strand te laten zien. Want ook echt heel leuk kan zijn, maar niet als het regent. En dan heb ik het niet over een beetje miezer, maar een regenbui. Een regenbui die maar niet ophield. Aangezien we (vooral Ciel) doorweekt waren tot op het bot, besloten we allemaal thuis op te drogen en in de avond samen uiteten te gaan. Ik heb nog nooit zo veel en zo lekker gegeten op één dag. Wat een verwennerij!