30 september, 1 en 2 oktober

Vrijdagmiddag namen we de bus naar Inverness. We vroegen naar de goedkoopste manier voor 5 personen naar Inverness (bijvoorbeeld een groepsticket of iets dergelijks). De buschauffeur wist dit niet en ging het navragen. Ook daar wist niemand het. Toen mochten we gratis instappen. Heel bijzonder, maar wel fijn. Na 4 uur reizen, waren we op onze bestemming. Het was inmiddels al half 8... We besloten snel in te checken in het hostel om daarna een hapje te eten. We zochten een traditioneel Schots restaurant op via het internet. Het zag er ontzettend leuk uit en het zat helemaal vol. Zo vol, dat er geen plek meer voor ons was. Wat een teleurstelling! Gelukkig was er een aardig echtpaar dat geen problemen had om 5 kinderen te adopteren voor het avondeten. Maar toen kwam de ober met slecht nieuws: de keuken was eerder gesloten die avond, dus we konden er niet meer terecht. We namen weer afscheid van onze 'ouders'. Uiteindelijk kwamen we terecht in een traditioneel Turks restaurant. Heel iets anders dan het Schotse eten waar we in eerste instantie voor gingen. Maar het eten was lekker en de bediening vooral heel grappig. Onze ober sprak een aantal woorden Duits en Nederlands (zoals: alsjeblieft, dankjewel, kijken kijken niet kopen.). Hij deed dan ook zijn uiterste best om indruk op ons te maken met zijn vocabulaire. Daarnaast vertelde hij hele verhalen over zijn familie. Wij weten nu dat zijn dochter en twee broers in Duitsland wonen. Ook hebben wij alle familieleden mogen bewonderen op Facebook foto's. Te grappig! Bij de rekening kregen we geen pepermuntje gepresenteerd, maar 'Turkish delight'. Robin sloeg deze traktatie beleefd af, omdat hij geen fan is van zoetigheid. De ober antwoordde hierop: you are sweet enough already. Nou toen kwamen we allemaal echt niet meer bij! Hilarisch. Na deze opmerking wilde hij zo snel mogelijk weg, en dat deden we dan ook maar. We besloten nog drankje te doen in een cocktailbar (de reis was immers gratis geweest). Één drankje werden er twee, maar toen was het echt bedtijd. Want morgen zouden we Loch Ness gaan ontdekken.

Onze wekker ging om 8 uur 's ochtends. We werden redelijk fris en fruitig wakker, kleedden ons aan, poetsten onze tanden en checkten uit. Kwart voor 9 stonden we voor het restaurant waar we wilden ontbijten, maar het was nog gesloten. Maar de menukaart hing buiten, dus bestudeerden we alvast wat we wilden bestellen. Jeanny en ik gingen voor het breakfast feast. En een feest was het zeker (zie foto). Ik had genoeg gegeten voor de hele dag! Na dit feestelijke ontbijt namen we de bus naar Loch Ness. Onze eerste stop was bij Urquhart Castle. Het was een meer ruïne dan een kasteel, maar wel met een adembenemend uitzicht over het meer van Loch Ness. Vervolgens hebben we nog een wandelroute gelopen door de bossen. En hoe goed we ook hebben gezocht... Er was geen spoor van Nessie (het monster van Loch Ness) te bekennen. We hadden een fast food (letterlijk en figuurlijk) pizza diner van de Domino's voordat we de bus in gingen. Want helaas was het alweer tijd om te gaan.

Vandaag heb ik niet veel bijzonders gedaan... Vooral aan school gewerkt. Het enige noemenswaardige puntje was mijn Skype sessie met Nienke (één van mijn huisgenootjes uit Utrecht). Echt heel leuk om haar weer even te zien en te spreken!!!