6e schoolweek en het weekend

Wat heb ik deze week weer uitgespookt.... (om alvast in Halloween termen te spreken). Maandag begon ik mijn dag met mijn Duits tentamen - het allereerste tentamen in Aberdeen. Spannend! Maar ik had me goed voorbereid, dus ik was niet echt zenuwachtig. Wel was ik benieuwd hoe het tentamen zou zijn: het bleek goed te doen. Ik heb er dan ook een goed gevoel over. Verder heb ik in de avond een film gekeken met Svenja en Jeanny. De 'television room' is echt onze hangplek geworden. Na het tentamen zou je denken dat ik rust had, maar nee. Het tegenovergestelde was waar - want ik had vrijdag een essay deadline. En ik moest nog beginnen - help!!! Dinsdag ben ik dus vrijwel de hele dag bezig geweest met het schrijven (poging doen tot) van mijn essay. Woensdag was het - zoals elke woensdag - matchday. Deze week speelden we tegen Edinburgh. En helaas verloren we ook deze week (2-4). En dat was nog niet eens het ergste. Ik raakte tijdens de eerste set van mijn enkel "geblesseerd" aan mijn bovenarm. Niet heftig, maar toch kon ik geen kracht meer zetten met mijn service - en ik heb normaal al niet zo veel kracht. Maar als de doorzetter die ik ben, besloot ik wel om de dubbel te spelen. De uitslag werd 3-6 in de eerste set en 4-6 in de tweede set. Zo slecht hadden we het nog niet gedaan! Na de wedstrijden gingen onze tegenstanders meteen naar huis, Rosa moest nog een wedstrijd hockeyen en Krissie moest werken... Dat betekende dat Violeta en ik met z'n tweeën waren met match teas. Maar we maakten er gewoon een feestje van! Nadat we onze frietjes en pizza op hadden, moesten we snel naar onze afspraak gaan (klinkt spannend hé?!). Violeta en ik hadden een afspraak bij het Westburn Tennis Centre met Matt Kerswell (een tennis development manager - wat dat dan ook mag zijn). Bij dit tennis centrum hebben ze o.a. een speciaal programma voor kinderen die goed kunnen tennissen, en voor deze kinderen zijn ze op zoek naar "hitters" (mensen die een balletje met ze kunnen slaan). Eerdere jaren waren hun hitters alleen jongens, maar sinds dit jaar zijn ze ook op zoek naar meisjes. Violeta en ik gaan donderdag terug om een proefronde te tennissen, aangezien we onszelf eerst nog moeten bewijzen! En dan kan je denken, jullie zouden toch beter moeten zijn dan die kinderen (leeftijd: 11-18). Maar wat ik gehoord had, zaten er zelfs 2 jongens in het programma die in de top twintig van de UK (niet alleen Schotland) staan. Dus ik betwijfel of ik goed genoeg ben. Maar niet geschoten is altijd mis. En stel ik mag mezelf een hitter noemen, dan ga ik 10 pond per uur verdienen. Dat is nog eens wat anders dan die 5/6 euro bij Bristol of Blokker! Donderdag was het ook weer essay tijd! Maar vrijdag was het dan zover: ik leverde mijn essay in om 16.02. (deadline: 16.30). 's Avonds had ik tennis training, en ik kon zonder pijn backhands en forehands slaan. De service heb ik maar niet geoefend, want ik wilde het niet forceren. Vrijdagavond was het ook tijd voor een feestje - ik had namelijk mijn eerste tentamen en essay overleefd, en dat is een feestje waard. Svenja, Eva en ik aten samen warm met een drankje erbij. Helaas had Svenja erg last van hoofdpijn (en nee, niet van de drank), dus zij besloot niet meer de stad in te gaan. Dus toen was het alleen nog Eva en ik: op naar Institute. Fun fact: eerst gingen we uit in Aberdeen, en kenden we niemand. Nu kwamen we allerlei mensen tegen van school en sport - en daardoor voelt Aberdeen nog meer als echt thuis. Want thuis kan je niet uitgaan zonder bekenden tegen te komen. Ik zal het niet ontkennen: we hadden een aantal drankjes achterovergeslagen, maar de volgende dag stond ik gewoon om 11 uur op de tennisbaan. Eva en Svenja verklaarden mij voor gek - maar ik kan moeilijk nee zeggen, dus ik had ja gezegd om te gaan tennissen. En eigenlijk was het heerlijk. Het zonnetje scheen en we speelden allebei goed. Toen ik weer thuis was, nam ik snel een douche en daarna vergezelde ik Eva in de studyroom. We hebben tot een uur of 6 daar gezeten, en toen besloten we dat het genoeg was. We maakten nacho's met kaas in de oven als ons voorgerechtje. Om 7 uur liepen we (mey Svenja) naar The Bobbin. Want we gingen namelijk uiteten vanavond!!! Alles op de menukaart zag ik lekker uit, dus de keuze was nog niet zo snel gemaakt. Toen we eenmaal onze keuze gemaakt hadden, was ons eten er binnen 10 minuten - wat een snelle service. En wat een lekker eten. Echt genieten. Op onze terugweg naar Hillhead was het erg stil. Opeens hoorden we een stem (die zei: excuse me). Ik schrok niet van wat de persoon zei, maar van het geluid en ik gilde dan ook hardop. Daardoor schrokken ook Eva en Svenja. Het was een hilarische situatie - want het bleek gewoon een student te zijn die ons wilde passeren - en er was niks engs aan. Eenmaal weer thuis - zonder andere gekke gebeurtenissen - kropen we snel onze bedjes in. Op zondag wilden we namelijk in de stad gaan ontbijten en Halloween outfits scoren voor een feestje op donderdag. We namen de allereerste bus naar het centrum die op zondag rijdt (9.45 - dus niet zo heel vroeg). En we ontbeten in Café Cognito. Echt een aanrader! Terwijl ik dit schrijf, heb ik het idee dat ik niks anders doe dan heel veel eten en scjrijven over heel veel eten... Maar goed, liefde (dus ook vriendschap) gaat door de maag. Het plan was om rond 2 uur weer terug te zijn op Hillhead, zodat we braaf ons huiswerk konden doen. Helaas (of juist niet helaas) viel dit plan in het water. We deden er "iets" langer over om de juiste Halloween outfits te vinden, en waren om 5 uur weer terug. Maar om half 7 zat ik weer in de studyroom (waar ik nu nog steeds zit- huilen). Op dit moment komt Eva binnenlopen - mijn reddende engel.